三字经的正规全文(三字经的正规全文带拼音)原创

《三字经》全文带拼音rénzhīchūxìngběnshàn人之初,性本善。xīmèngmǔzélínchǔ昔孟母，择邻处。

 

《三字经》全文带拼音rénzhīchūxìngběnshàn人之初,性本善xìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn性相近,习相远gǒubújiàoxìngnǎiqiān苟不教,性乃迁jiàozhī

dàoguìyǐzhuān教之道,贵以专xīmèngmǔzélínchǔ昔孟母，择邻处zǐbùxuéduànjīzhù子不学，断机杼dòuyānshānyǒuyìfāng窦燕山，有义方jiàowǔzǐmíng

jùyáng教五子，名俱扬yǎngbújiàofùzhīguò养不教，父之过jiàobùyánshīzhīduò教不严，师之惰zǐbùxuéfēisuǒyí子不学，非所宜yòubùxuélǎohéwéi

幼不学，老何为yùbùzhuóbùchéngqì玉不琢，不成器rénbùxuébùzhīyì人不学，不知义wèirénzǐfāngshàoshí为人子，方少时qīnshīyǒuxílǐyí亲师友，习礼仪

xiāngjiǔlíngnéngwēnxí香九龄，能温席xiàoyúqīnsuǒdāngzhí孝于亲，所当执róngsìsuìnéngrànglí融四岁，能让梨tìyúzhǎngyíxiānzhī弟于长

，宜先知shǒuxiàotìcìjiànwén首孝弟，次见闻zhīmǒushùshímǒuwén知某数，识某文yīérshíshíérbǎi一而十，十而百bǎiérqiānqiānérwàn百而千，千而

万sāncáizhětiāndìrén三才者，天地人sānguāngzhěrìyuèxīng三光者，日月星sāngāngzhějūnchényì三纲者，君臣义fùzǐqīnfūfùshùn父子亲，夫妇顺

yuēchūnxiàyuēqiūdōng曰春夏，曰秋冬cǐsìshíyùnbùqióng此四时，运不穷yuēnánběiyuēxīdōng曰南北，曰西东cǐsìfāngyìnghūzhōng此四方，应乎

中yuēshuǐhuǒmùjīntǔ曰水火，木金土cǐwǔxíngběnhūshù此五行，本乎数yuērényìlǐzhìxìn曰仁义，礼智信cǐwǔchángbùróngwěn此五常，不容紊dàoliáng

shūmàishǔjì稻粱菽，麦黍稷cǐliùgǔrénsuǒshí此六谷，人所食mǎniúyángjīquǎnshǐ马牛羊，鸡犬豕cǐliùchùrénsuǒsì此六畜，人所饲yuēxǐnùyuēāi

jù曰喜怒，曰哀惧àiwùyùqīqíngjù爱恶欲，七情具páotǔgémùshíjīn匏土革，木石金sīyǔzhúnǎibāyīn丝与竹，乃八音gāozēngzǔfùérshēn高曾祖，父而身shēn。

érzǐzǐérsūn身而子，子而孙zìzǐsūnzhìxuánzēng自子孙，至玄曾nǎijiǔzúrénzhīlún乃九族，人之伦fùzǐēnfūfùcóng父子恩，夫妇从xiōngzéyǒudìzé

gōng兄则友，弟则恭zhǎngyòuxùyǒuyǔpéng长幼序，友与朋jūnzéjìngchénzézhōng君则敬，臣则忠cǐshíyìrénsuǒtóng此十义，人所同fánxùnméngxūjiǎng

jiū凡训蒙，须讲究xiángxùngǔmíngjùdòu详训诂，明句读wéixuézhěbìyǒuchū为学者，必有初xiǎoxuézhōngzhìsìshū小学终，至四书lúnyǔzhěèrshípiān

论语者，二十篇qúndìzǐjìshànyán群弟子，记善言mèngzǐzhěqīpiānzhǐ孟子者，七篇止jiǎngdàodéshuōrényì讲道德，说仁义zuòzhōngyōngzǐsībǐ作中

庸，子思笔zhōngbùpiānyōngbúyì中不偏，庸不易dàxiǎodàizhùlǐjì大小戴，注礼记shùshèngyánlǐyuèbèi述圣言，礼乐备yuēguófēngyuēyǎsòng曰国

风，曰雅颂hàosìshīdāngfěngyǒng号四诗，当讽咏shījìwángchūnqiūzuò诗既亡，春秋作yùbāobiǎnbiéshànè寓褒贬，别善恶sānzhuànzhěyǒugōngyáng

三传者，有公羊yǒuzuǒshìyǒugǔliáng有左氏，有谷梁jīngjìmíngfāngdúzǐ经既明，方读子cuōqíyàojìqíshì撮其要，记其事wǔzǐzhěyǒuxúnyáng五子者，

有荀扬wénzhōngzǐjílǎozhuāng文中子，及老庄jīngzǐtōngdúzhūshǐ经子通，读诸史kǎoshìxìigrave;zhīzhōngshǐ考世系，知终始zìxīnóngzhìhuáng

dì自羲农，至黄帝hàosānhuángjūshàngshì号三皇，居上世tángyǒuyúhàoèrdì唐有虞，号二帝xiāngyīxùnchēngshèngshì相揖逊，称盛世xiàyǒuyǔshāng

yǒutāng夏有禹，商有汤zhōuwénwǔchēngsānwáng周文武，称三王xiàchuánzǐjiātiānxià夏传子，家天下sìbǎizǎiqiānxiàshè四百载，迁夏社tāngfáxià

guóhàoshāng汤伐夏，国号商liùbǎizǎizhìzhòuwáng六百载，至纣亡zhōuwǔwángshǐzhūzhòu周武王，始诛纣bābǎizǎizuìchángjiǔ八百载，最长久zhōu。

zhédōngwánggāngzhuì周辙东，王纲坠Chěnggāngēshàngyóushuì逞干戈，尚游说shǐchūnqiūzhōngzhànguó始春秋，终战国wǔbàqiángqīxióngchū

五霸强，七雄出yíngqínshìshǐjiānbìng嬴秦氏，始兼并chuánèrshìchǔhànzhēng传二世，楚汉争gāozǔxīnghànyèjiàn高祖兴，汉业建zhìxiàopingwáng

mǎngcuàn至孝平，王莽篡guāngwǔxīngwéidōnghàn光武兴，为东汉sìbǎiniánzhōngyúxiàn四百年，终于献wèishǔwúzhēnghàndǐng魏蜀吴，争汉鼎hàosān

guóqìliǎngjìn号三国，迄两晋songqíjìliángchénchéng宋齐继，梁陈承wéináncháodūjīnlíng为南朝，都金陵běiyuánwèifēndōngxi北元魏，分东西

yǔwénzhōuyǔgāoqí宇文周，与高齐dàizhìsuíyìtǔyǔ迨至隋，一土宇búzàichuanshītǒngxù不再传，失统绪tánggāozǔqǐyìshī唐高祖，起义师chúsuíluàn

chuàngguójī除隋乱，创国基èrshíchuánsānbǎizǎi二十传，三百载liángmièzhīguónǎigǎi梁灭之，国乃改liángtángjìnjíhànzhōu梁唐晋，及汉周chēng

wǔdàijiēyǒuyóu称五代，皆有由yánsòngxīngshòuzhōushàn炎宋兴，受周禅shíbāchuánnánběihùn十八传，南北混liáoyǔjīndìhàofēn辽与金，帝号纷

dàimièliáosòngyóucún迨灭辽，宋犹存zhìyuánxīngjīnxùxiē至元兴，金绪歇yǒusòngshìyìtongmiè有宋世，一同灭bìngzhōngguójiānróngdí

并中国，兼戎狄míngtàizǔjiǔqīnshī明太祖，久亲师chuánjiànwénfāngsìsì传建文，方四祀qiānběijīngyǒnglèsì迁北京，永乐嗣dàichóngzhēnméishān

shì迨崇祯，煤山逝qīngtàizǔyīngjǐngmìng清太祖，膺景命jìngsìfāngkèdàdìng靖四方，克大定zhìxuāntǒngnǎidàtóng至宣统，乃大同shíèrshìqīng

zuòzhōng十二世，清祚终dúshǐzhěkǎoshílù读史者，考实录tōnggǔjīnruòqīnmù通古今，若亲目kǒuérsongxīnérwéi口而诵，心而维cháoyúsīxīyúsī朝

于斯，夕于斯xīzhòngníshīxiàngtuó昔仲尼，师项橐gǔshèngxiánshàngqínxué古圣贤，尚勤学zhàozhōnglingdúlǔlún赵中令，读鲁论bǐjìshìxuéqiě

qín彼既仕，学且勤pīpúbiānxiāozhújiǎn披蒲编，削竹简bǐwúshūqiězhīmiǎn彼无书，且知勉tóuxuánliángzhuīcìgǔ头悬梁，锥刺股bǐbújiàozìqínkǔ

彼不教，自勤苦rúnángyíngrúyìngxuě如囊萤，如映雪jiāsuīpínxuébúchuò家虽贫，学不辍rúfùxīnrúguàjiǎo如负薪，如挂角shēnsuīláoyóukǔzhuó身

虽劳，犹苦卓sūlǎoquánèrshíqī苏老泉，二十七shǐfāfèndúshūjí始发奋，读书籍bǐjìlǎoyóuhuǐchí彼既老，犹悔迟ěrxiǎoshēngyízǎosī尔小生，宜早思ruò

liánghàobāshíèr若梁灏，八十二duìdàtíngkuíduōshì对大廷，魁多士bǐjìchéngzhòngchēngyì彼既成，众称异ěrxiǎoshēngyílìzhì尔小生，宜立志yíng

bāsuìnéngyǒngshī莹八岁，能咏诗mìqīsuìnéngfùqí泌七岁，能赋棋bǐyǐngwùrénchēngqí彼颖悟，人称奇ěryòuxuédāngxiàozhī尔幼学，当效之càiwén

jīnéngbiànqín蔡文姬，能辨琴xièdàoyùnnéngyǒngyín谢道韫，能咏吟bǐnǚzǐqiěcōngmǐn彼女子，且聪敏ěrnánzǐdāngzìjǐng尔男子，当自警tángliú

yànfāngqīsuì唐刘晏，方七岁jǔshéntóngzuòzhèngzì举神童，作正字bǐsuīyòushēnyǐshì彼虽幼，身已仕ěryòuxuémiǎnérzhì尔幼学，勉而致yǒuwéizhě

yìruòshì有为者，亦若是quǎnshǒuyèjīsīchén犬守夜，鸡司晨gǒubùxuéhéwéirén苟不学，曷为人cántǔsīfēngniàngmì蚕吐丝，蜂酿蜜rénbùxuébùrúwù

人不学，不如物yòuérxuézhuàngérxíng幼而学，壮而行shàngzhìjūnxiàzémín上致君，下泽民yángmíngshēngxiǎnfùmǔ扬名声，显父母guāngyúqiányù

yúhòu光于前，裕于后rényízǐjīnmǎnyíng人遗子，金满赢wǒjiàozǐwéiyìjīng我教子，惟一经qínyǒugōngxìwúyì勤有功，戏无益jièzhīzāiyímiǎnlì戒

之哉，宜勉力。